'Anne baba olma standartlari' diye bir sey var mi?

"Anne baba olma standartlari" diye bir sey var mi?
-Kredi karti limiti en az on yuz bin olsun, iphone6 kullansin,
-Su kadar IQ isteriz, su akademik basarilari da olsun, basbakanin elini sikarken fotosu olursa daha evla 5 tane bile yapabilir
-Sosyal statusu en az su olsun, 3dil bilsin, yakisikli olsun, arabasi uc bes iki model olsun
Boyle mi degerlendirirlerdi acaba standartlar olsa, yoksa her canliya saygi duyma, can alamama, her dusunceyi kutsal sayma, ayirim yapmaksizin canli hakki gasp etmeme falan da erdem sayilir.miydi kiyisindan kosesinden?

Bunun uzerine dusunuyorum bir kac gundur sevgili gunluk. Anne baba olabilmenin psikolojik, fizyolojik, sosyal ve finansal on sartlari olsaydi bunlar neler olurdu acaba? Iki yil dusunduk ve karar verdikten sonra bir yil kadar da hazirlik yaptik biz ve sartlar son derece uygun gorundugunde "gelebilirsin bebek" dedik. Yani imkanlarimizla optimum sartlari sagliyor haldeyiz suan cocuklar icin. Ancak buna ragmen dusundugumde kendimi hic "anne-i kamil" hissetmiyorum. Mukemmel ebeveyn olma kaygisi olan bir cift degiliz neyse ki ve bunun ogrenilecek bir surec oldugunun farkindayiz ama ya bazi sartlar olsa ve durustce degerlendirilsek hepimiz, kacimiz gercekten ebeveyn olmayi hak ederdik?

Psikolojik degerlendirmeler, fizyolojik kapsamli testler, sosyal ve finansal sinirlari sinayan maddeler olsa ve her birimizi degerlendirmelere tabi tutsalar gelecegin cocuklari daha umutlu bir dunyaya dogar miydi?
Bir yerlerde bu veya buna yakin bir sistem var mi, hic uygulandimi bilmiyorum ama dusundugum zaman bir yandan tehlikeli buluyorum bir yandan gerekli, kafam karisiyor.

Bazi seylerin gercekten her anne babanin ogrenmeye, denemeye hakki olan seyler olduguna inaniyorum. Bu yuzden o gune dek bunlardan imkansizlik habersiz kalmis kisilerin sanssizligina uzuluyorum. Her faydali sistemi en azindan taniyabilsinler istiyorum.

Korkuyorum, cunku zamanla butun cocuklar ve butun ebeveynler sistemin standartlarina gore kaliplanmaya baslarmiydi diye dusunmeden edemiyorum. Bunun getirecegi tek duzelik ve aynilik benim icin kabus bir dunya demek olurdu.

Degerlendirdigimde verileri, dunyanin renkleriyle guzel oldugu kanaatine variyorum bir kez daha. Ve sunu animsiyorum birinin bizi kaliplamaya calismasi ne kadar kotuyse, bizim birini "kendimiz gibilestirmeye calismamiz" o kadar kotu. Her cocuk kendine ozel ve her anne baba sadece cocuklarinin nasil bir anne babaya ihtiyaci oldugunu kesfetse kafi. Kimsenin mukemmel olmasina gerek yok.

Boyle dusununce rahatliyorum ben. Kim hangi makamda hangi sosyal konumda olursa olsun illa kendine gore sorunlari var. Bazilarimiz zaman zaman sifir soruna yaklassa da hala kimse sifir stresle, sifir borcla, sifir gelecek kaygisiyla, sifir fiziksel hastalikla yasamiyor. Onemli olan bunlarin hayatimizi engellemesine izin vermemek ve "yasayarak" yasamaya devam etmekse, iste bu noktada mukemmelige, hatasizliga, sorunsuz bir ortam yaratmaya gerek kalmiyor. Aksine birak birlikte hata yapalim, birlikte dogruyu bulalim, birlikte borclanip birlikte odeyelim, bir.sorunumuz mu var gel beraber cozelim dokuluyor yureklerden, iste bu bana kendimi "mukemmel" hissettiriyor.

Evliligimizde bunu basarabildik ve simdiye kadar koruyabildik biz. Ebeveyn olarak bunu basarip cocuklarimizi da bu plana dahil edebilmek ne kadar zor olabilir ki?
>>>Dip dilek: Lutfen cok zor olmasin :)
Isigin gucu ve sevginin sicagiyla,

0 yorum:

Yorum Gönder

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | ewa network review